ประเด็นที่ชวนคิด..มีไว้สักนิดชีวิตสดชื่น ?
โดยธรรมชาติมนุษย์เมื่ออยู่รวมกันมากๆ
ย่อมมีหัวหน้า หรือผู้นำ เรื่องมีอยู่ว่า นาย.บอย
ซึ่งได้รับมอบหมายหน้าที่ให้เป็นผู้นำชุมชน
และเขาได้เสนอนโยบายแก่ลูกบ้านว่า หมู่บ้านของเราเมื่อมีงานศพ,
งานบวช,งานแต่ง,งานขึ้นบ้านใหม่, ห้ามกินเหล้า
ซึ่งคนในชุมชนส่วนใหญ่เห็นว่าดีควรปฏิบัติตาม
แต่มีคนบางกลุ่มที่ชอบกินเหล้า
ไม่ว่ามีงานหรือไม่มีงาน ตามที่ได้กล่าวมานั้น พวกเขาก็กินปกติ ชายคนหนึ่งจึงกล่าวว่า
ผู้นำชุมชนคนนี้เรื่องมาก ชอบออกกฎอย่างนั้นอย่างนี้ไปเรื่อยเหมือนมันเสแสร้งเป็นคนดี แต่ประเด็นอยู่ที่ว่า การวิจารณ์ที่ดี ควรวิจารณ์ที่หลักการ
ว่าทำไมเขาไม่ต้องการเอาเหล้านำหน้าในการจัดงานต่างๆ ถ้าไม่มีเหล้างานทุกอย่างไม่สำเร็จหรือ หรือการจัดงานต่างๆ ต้องมีเหล้างานถึงจะสำเร็จ
สิ่งที่ผู้วิจารณ์ผู้นำชุมชนควรถามว่า มีเหล้ากับไม่มีเหล้าอะไรดีกว่ากัน ผลได้ผลเสียเป็นอย่างไร อะไรได้ประโยชน์มากประโยชน์น้อยแก่คนทั้งหลาย
ผู้เขียนกำลังกล่าวว่า การวิจารณ์นั้นไม่ใช่วิจารณ์ตัวบุคคล
แต่ควรวิจารณ์หลักการหรือเหตุผลมากกว่า
ถ้าสังคมยังมีการโจมตีตัวบุคคล โดยลืมหลักการในการใช้เหตุผล ใช้แต่อารมณ์เป็นที่ตั้งเพื่อให้ได้ชัยชนะ หวังได้เลยว่า สิ่งที่ควรคิดและแสวงหาก็คือ “วิชาปรัชญา” ( คือการใช้เหตุผล เหนืออารมณ์ความรู้สึก )
แต่ไม่ใช่ว่าคนที่เรียนปรัชญาต้องเป็นคนใช้เหตุผลเสมอ “ถ้าใครยังใช้อารมณ์เหนือเหตุผล
แสดงว่ายังต้องบ่มเพาะวิชาปรัชญาให้มาก”
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น